Giysilerin rahat kullanım (konfor) özelliklerine son yıllarda daha fazla önem verilmektedir. Çeşitli aktivitelerde kullanılan kumaşların performans talebinin yükselmesi ile birlikte, bu üretilen giyim ürünlerinin analiz ve değerlendirme yöntemleri de gündeme gelmiştir. Bu analiz ve değerlendirme çalışmalarını yapmak üzere farklı test yöntemleri ve cihazları geliştirilmiştir.
Tekstil ürünlerinin su buharı geçirgenliğinin ölçülmesi ve analiz edilmesinde bugün ön plana çıkan test yöntemleri şunlardır:
- Turl Dish metodu
- Terleyen korumalı sıcak plaka metodu (Sweating guarded hot plate method)
- Upright and inverted cup (UICM) metodu
- Döner platform metodu
- Gözenekli konveksiyon / difüzyon test metodu (dynamic moisture permeation cell, DMPC)
- Permetest (ISO 11092 standardı metodu)
Ancak bu test yöntemleri arasında herhangi bir korelasyon bulunmamaktadır ve her bir test yönteminden elde edilen değerler birbirlerinden farklı çıkmaktadır. Bunun yanı sıra dünyada da su buharı geçirgenlik değeri ile ilgili tespit edilmiş herhangi bir standart değer yoktur. Bu durum doğal olarak test sonuçlarının karşılaştırılması ve kabul görmesi bakımından ciddi bir sorun teşkil etmektedir.
Buna rağmen genel bir değerlendirme yapılacak olursa şu sonuçlar dikkat çekmektedir:
- En uygun test sıcaklığı, vücut sıcaklığı olan 37 dereceye en yakın sıcaklık olmalıdır. Ancak her yöntemin sıcaklık değerleri birbirinden farklıdır. Bu açıdan en uygun yöntem TS EN ISO 11092 standardına uymaktır.
- En kısa sürede sonuç alınabilen cihaz TS EN ISO 11092 standardına göre çalışan Permetest cihazıdır. Ancak bütün test yöntemlerinde belli bir numune boyutu varken, Permetest yönteminde numune boyutu önemli değildir.
Yetkili laboratuvarlarda su buharı geçirgenliği testlerinde şu standarda başvurulmaktadır: TS EN ISO 11092 Tekstil - Fizyolojik özelliklerin tayini - Kararlı şartlarda ısıl direncin ve su buharına karşı direncin ölçülmesi (buğuya karşı korunmuş kızgın plaka deneyi)