Tekstil ürünlerinin yanma olayını kırmak için birçok yol denenmiştir. Bu yollardan biri, liflerin yapısı içinde termal olarak ayrışabilen materyalleri kullanmaktır. Eğer tepkimeler sonucunda yeterli ısı lif içinde tutulabilirse, lifler yanma için gerekli olan sıcaklığa ulaşamamış olmakta ve yanma gerçekleşmemektedir. Bir başka yol da lifin yanma sıcaklığının altındaki sıcaklıklarda, lifi çevreleyen bir yalıtım elemanı kullanmaktır. Borik asit veya hidratlanmış tuzlar ısıtıldığı zaman, dışarıya su buharı vermektedir. Bu şekilde lif yüzeyi camsı bir hale gelmiş olmakta ve lifin hava ile teması düşürülmektedir. Dolayısıyla life güç tutuşur bir etki kazandırılmış olmaktadır.

Tekstil ürünlerinin yanma olayını kırmak için denenen bir başka yol ise, lifte meydana gelen yanma olayının mekanizmasını değiştirmektir.

Tekstil sektöründe en önemli güç tutuşurluk maddeleri şu şekilde gruplandırılmaktadır:

• Fosfor ve halojenlere dayanan temel güç tutuşur maddeler
• Tek başlarına kullanıldığı zaman düşük güç tutuşur etkiye sahip olan, ancak temel güç tutuşur maddelerle kullanıldığı zaman etkinliği artan maddeler (fosforla azot gibi)
• Fiziksel etkilerle aktifliklerini ortaya çıkaran güç tutuşur maddeler (borat, kalsiyum karbonat gibi)

Bu özellikteki kumaşlar salon perdelerinde de sıkça kullanılmaktadır.

Salon perdelerinin yanma özellikleri yetkili laboratuvarlar tarafından çeşitli şekillerde test edilmekte ve bu testlerde şu standartlara uyulmaktadır:

• BS EN 1102 Tekstil ve tekstil ürünleri - Yanma davranışı - Perdeler ve örtüler - Dikey yönlendirilmiş numunelerin alev yayılımını belirlemek için ayrıntılı prosedür
• TS EN 1102 Tekstiller ve tekstil mamulleri - Yanma özelliği - Salon perdeleri ve perdeler - Düşey konumdaki deney numunelerinin tutuşabilirliğinin tayini için ayrıntılı metot

Bu standart, salon perdelerinin tutuşabilir özelliklerini EN ISO 6941 standardında açıklanan yönteme uygun şekilde tayin edilmesi için bir deney yöntemini kapsamaktadır.